بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحيم‌
اولاً خيلى خوشحالم و حقيقتاً خيلى متشكرم از يكايك حضار، بخصوص برادران و خواهرانى كه زحمت كشيده بودند، تحقيق كردند، مقاله تنظيم كردند، بعد كوشش كردند آن مقاله را خلاصه كردند - پيدا بود ديگر، مقاله‌ها كاملاً خلاصه شده بود - كه بايد خدا به ما توفيق بدهد، بتوانيم اصل مقاله‌ها را كه حالا چاپ كردند، در اختيار گذاشتند، وقت كنيم و ان‌شاءاللّه ببينيم. حالا بنده كه اقبال اين وقت پيدا كردن را بعيد است داشته باشم، اما دوستان خوب است به اصل مقالات مراجعه كنند و تأمل كنند؛ چون ما با اين مقوله كار داريم. همچنين از مجرى محترم و عزيزمان آقاى دكتر واعظزاده كه طبق معمول با سخنان كوتاه، مطالب زيادى را بيان ميكنند و با تظاهر كم، عقبه‌ى وسيعى از كار را با خودشان اين طرف و آن طرف ميكشانند، تشكر ميكنم. واقعاً ايشان و همكارانشان خيلى زحمت ميكشند؛ ميدانم.
لازم است يك تشكر ويژه هم از همه‌ى دست‌اندركاران بكنيم. خب، اين روزها مشاهده ميكنيد به تبع اين گلاويز شدن‌هائى كه استكبار جهانى و در واقع دشمن درجه‌ى يك آزادى، با كشور ما و با جمهورى اسلامى پيدا كرده - سر همين قضاياى اقتصادى و آثار آن بر عملكرد مجموعه‌ى حكومت و در زندگى مردم - طبعاً يك دغدغه‌ى عمومى در فضاى سياسى كشور وجود دارد؛ يعنى هيچكداممان فارغ از اين فكر نيستيم؛ در عين حال اين كار اصلى و اساسى و بلندمدت، دچار وقفه و تعطيل نشد؛ يعنى تقريباً به طور دقيق، طبق همان برنامه‌ريزى‌اى كه كرده بودند، اين اجلاس در زمان خود تحقق پيدا كرد. اين، بنده را، هم خوشحال ميكند، هم متشكر ميكند از همه‌ى دست‌اندركاران.
جمهورى اسلامى از برگزارى جلسات نشستهاى انديشه‌هاى راهبردى چند هدف عمده دارد، كه اين هدفها را ما نميخواهيم فراموش كنيم و از جلوى چشممان خارج كنيم.

هر رويکرد جهاني که در عرصه ي گيتي تحقق يافته و مي يابد

ناگزير از نشانه هايي است. بويژه رخدادهايي که توسط پيامبران الاهي خبر داده شده است. در اين ميان حرکت جهاني امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ از اين قانون مستثني نبوده و از نشانه هايي برخوردار است تا بشريت متوجه نزديک شدن و يا فرا رسيدن آن شوند.

از وحي پيرامون زمان دقيق ظهور حضرت صاحب الزمان ـ ارواحنا فداه ـ سخني نرسيده است بلکه دستور داده اند که هرگاه کسي زماني را تعيين کرد، او را تکذيب کنيد ليکن براي آمدن آنحضرت نشانه هايي بيان فرموده اند که برخي از آن علائم حتمي شمرده است. به اين معنا که پس از تحقق اين امور ظهور آن امام قطعي است که پنج علامت مي باشند. برخي اندکي پيش از ظهور، برخي چند ماه بعد از آمدن آنحضرت و برخي اندکي پيش از قيام نجات بخش آنحضرت پديدار مي شود.

امام امير مؤمنان علي ـ عليه السلام ـ فرموده اند: آنچه که بطور حتم پيش از قيام قائم تحقّق خواهد يافت، بپا خاستن سفياني و فرو رفتن گروهي در زمين بيدا و کشته شدن نفس زکيه و فريادي که از آسمان بلند شده و خروج فردي از يمن است.

ساير علائمي که در اين مورد بيان شده قابل تغييرند حتّي پر شدن زمين از ظلم. اگر چه تحقّق اين مطلب قريب به حتم است امّا رواياتي از معصومين ـ عليهم السلام ـ وارد شده که اگر همه ي مردم دعا کنند امر غيبت به انتهاء (پر شدن زمين از ظلم و جور) نمي رسد. اين خود حکايت از غير حتمي بودن اين نشانه ها دارد.

ممکن است چنين تصور شود که آمدن سفياني دربرگيرنده ي ظلم و جور فراواني است! در جواب مي گوييم: اين در صورتي است که مدّت سلطنت او طبق روايات نُه ماه طول بکشد وليکن نُه ماه طول کشيدن حکومت وي نيز غير حتمي است و ممکن است در آن بداء شده([1]) و زمان حکومتش يک ماه يا کمتر طول بکشد و آنچه حتمي است تنها قيام است. بلکه برخي در مورد محتوم بودن همين پنج علامت نيز بياني دارند که وقوع اين رويدادها حتمي نيست بلکه علامت بودن آنها براي ظهور حتمي است. بدين معني که اگر اينها واقع شود حتماً ظهور و قيام آنحضرت را در پي داشته و اين امر تخلّف ناپذير است ولي ممکن هست اينها نيز اتّفاق نيفتد و در اصل وقوع اينها بداء حاصل شود چنانچه حضرت جواد ـ عليه السلام ـ حتمي بودن خروج سفياني را تأييد نموده و سپس بداء را در آن ممکن مي شمارد([2]) و از ديگر سوي رواياتي اشاره به ناگهاني بودن امر فرج کرده و هم چنين شيعه را به انتظار لحظه بلحظه فرا مي خواند، که مي بايست تحقّق اين امر در هر لحظه حتي در صورت عدم به وقوع پيوستن نشانه هاي حتمي، امکان پذير باشد.

بنابر آنچه در برخي از روايات آمده است، علت واقعي غيبت امام زمان (عليه السلام) بر ما پوشيده است کمال الدين و تمام النعمة، ص 482. در عين حال با استفاده از روايات به عواملي چند در اين زمينه پي مي بريم: 

1 ـ امتحان و آزمايش: غيبت آن حضرت سبب مي شود تا نفاق پنهان عده اي آشکار شود، و ايمان حقيقي محبان و شيعيان واقعي امام (عليه السلام) در کوره ي ولايت امام غايب (عليه السلام) از ناخالصي ها و دورويي ها جدا و پاک گردد و مؤمن از منافق تميز داده شود. 

حضرت موسي بن جعفر (عليه السلام) مي فرمايد: «هنگامي که پنجمين فرزند امام هفتم (عليه السلام) غايب شد، مواظب دين خويش باشيد، تا مبادا کسي شما را از دين خارج کند! اي پسرک من! براي صاحب الامر بناچار غيبتي خواهد بود، به طوري که عده اي از مؤمنان از عقيده ي خود بر مي گردند، همانا خدا به وسيله ي غيبت، بندگانش را امتحان مي نمايد.»بحارالانوار، ج 51، ص 113. 

2 ـ بيعت نکردن با ستمکاران: حسن فضّال مي گويد: علي بن موسي الرضا (عليه السلام) فرمود: «گويا شيعيان را مي بينم که هنگام مرگ سومين فرزندم (امام حسن عسکري (عليه السلام)) در جست و جوي امام خود همه جا را مي گردند، اما او را نمي يابند.» عرض کردم: به چه دليل؟ فرمود: «زيرا امامشان غايب مي شود.» عرض کردم: چرا غايب مي شود؟ فرمود: «براي اين که وقتي با شمشير قيام نمود بيعت کسي در گردنش نباشد.» بحارالانوار، ج 51، ص 113. 

3 ـ حفظ جان حضرت: 

زراره مي گويد: حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمود: «اي زراره! قائم ما ناچار است که غيبت کند.» عرض کردم: براي چه؟ فرمود: «از جان خود بيم و ترس دارد.» پس حضرت با دست به شکم خود اشاره کرد اثبات الهداة، ج 6، ص 437. 

امام زمان (عليه السلام) از کشته شدن و مرگ بيم و هراس ندارند، بلکه حفظ جان ايشان به خاطر اين است که مبادا پرچمِ هدايت زمين بماند، و رشته ي هدايتي که به پيامبر گرامي اسلام (صلي الله عليه وآله وسلم) متصل است، قطع شود.