حاج ملا هاشم صلواتي سدهي مي فرمود: در يـكـي از سفرهايي كه به حج مشرف مي شدم ، شبي از قافله عقب ماندم به طوري كه نتوانستم خـود را بـه ايشان برسانم و در آن بيابان (صاحب قضيه اسم آن جا را مي گفت ،ولي ناقل فراموش كـرده است ) گم شدم 
اگر چه صداي زنگ قافله را مي شنيدم ، ولي قدرت نداشتم كه خود را به آنها برسانم .
خلاصه در آن شب گرفتار خارهاي مغيلان هم شدم .
لباسها و كفشهايم پاره و دست وپايم مجروح شد به طوري كه قدرت حركت نداشتم .
با هزار زحمت كنار بوته خاري ،دست از حيات شستم و بر زمـيـن نـشستم .
از بس خون از پاهايم آمده بود، خسته شده بودم و پاهايم حالت خشكيدگي پيدا كـرده بودند.

آقا ميرزا هادي سلمه اللّه تعالي از سيد جليل نبيل سيد عبداللّه قزويني نقل فرمود: در سـال 1327، بـا اهـل و عـيـال به عتبات مشرف گشتيم .
روز سه شنبه به مسجد كوفه مشرف شديم .
رفقا خواستند به نجف اشرف بروند، ولي من گفتم : خوب است شب چهارشنبه براي اعمال به مسجدسهله برويم و روز چهارشنبه به نجف اشرف مشرف شويم .
قبول كردند.
به خادم گفتيم او هم رفت و شانزده الاغ براي همه رفقا كرايه كرد.
رفـقا گفتند: ما شب در اين بيابان حركت نمي كنيم ، ولي بالاخره اجرت همه مالها راداده و با سه نفر زن كه همراه داشتيم سوار و به سمت مسجد سهله حركت كرديم ، درحالي كه الاغهاي يدكي هم همراه ما بود.
در مـسـجـدسهله نماز مغرب و عشاء را به جماعت خوانديم و مشغول دعا و گريه شديم ، يك باره مـتوجه شديم كه ساعت از هشت هم گذشته است .
ترس زيادي بر من عارض شد كه چگونه با سه زن ، بـه تـنـهـايي ، با مكاري عرب و غريب ، در اين شب تاريك به كوفه برگرديم .

بنابر آنچه در برخي از روايات آمده است، علت واقعي غيبت امام زمان (عليه السلام) بر ما پوشيده است کمال الدين و تمام النعمة، ص 482. در عين حال با استفاده از روايات به عواملي چند در اين زمينه پي مي بريم: 

1 ـ امتحان و آزمايش: غيبت آن حضرت سبب مي شود تا نفاق پنهان عده اي آشکار شود، و ايمان حقيقي محبان و شيعيان واقعي امام (عليه السلام) در کوره ي ولايت امام غايب (عليه السلام) از ناخالصي ها و دورويي ها جدا و پاک گردد و مؤمن از منافق تميز داده شود. 

حضرت موسي بن جعفر (عليه السلام) مي فرمايد: «هنگامي که پنجمين فرزند امام هفتم (عليه السلام) غايب شد، مواظب دين خويش باشيد، تا مبادا کسي شما را از دين خارج کند! اي پسرک من! براي صاحب الامر بناچار غيبتي خواهد بود، به طوري که عده اي از مؤمنان از عقيده ي خود بر مي گردند، همانا خدا به وسيله ي غيبت، بندگانش را امتحان مي نمايد.»بحارالانوار، ج 51، ص 113. 

2 ـ بيعت نکردن با ستمکاران: حسن فضّال مي گويد: علي بن موسي الرضا (عليه السلام) فرمود: «گويا شيعيان را مي بينم که هنگام مرگ سومين فرزندم (امام حسن عسکري (عليه السلام)) در جست و جوي امام خود همه جا را مي گردند، اما او را نمي يابند.» عرض کردم: به چه دليل؟ فرمود: «زيرا امامشان غايب مي شود.» عرض کردم: چرا غايب مي شود؟ فرمود: «براي اين که وقتي با شمشير قيام نمود بيعت کسي در گردنش نباشد.» بحارالانوار، ج 51، ص 113. 

3 ـ حفظ جان حضرت: 

زراره مي گويد: حضرت امام صادق (عليه السلام) فرمود: «اي زراره! قائم ما ناچار است که غيبت کند.» عرض کردم: براي چه؟ فرمود: «از جان خود بيم و ترس دارد.» پس حضرت با دست به شکم خود اشاره کرد اثبات الهداة، ج 6، ص 437. 

امام زمان (عليه السلام) از کشته شدن و مرگ بيم و هراس ندارند، بلکه حفظ جان ايشان به خاطر اين است که مبادا پرچمِ هدايت زمين بماند، و رشته ي هدايتي که به پيامبر گرامي اسلام (صلي الله عليه وآله وسلم) متصل است، قطع شود.

بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحيم‌
اولاً خيلى خوشحالم و حقيقتاً خيلى متشكرم از يكايك حضار، بخصوص برادران و خواهرانى كه زحمت كشيده بودند، تحقيق كردند، مقاله تنظيم كردند، بعد كوشش كردند آن مقاله را خلاصه كردند - پيدا بود ديگر، مقاله‌ها كاملاً خلاصه شده بود - كه بايد خدا به ما توفيق بدهد، بتوانيم اصل مقاله‌ها را كه حالا چاپ كردند، در اختيار گذاشتند، وقت كنيم و ان‌شاءاللّه ببينيم. حالا بنده كه اقبال اين وقت پيدا كردن را بعيد است داشته باشم، اما دوستان خوب است به اصل مقالات مراجعه كنند و تأمل كنند؛ چون ما با اين مقوله كار داريم. همچنين از مجرى محترم و عزيزمان آقاى دكتر واعظزاده كه طبق معمول با سخنان كوتاه، مطالب زيادى را بيان ميكنند و با تظاهر كم، عقبه‌ى وسيعى از كار را با خودشان اين طرف و آن طرف ميكشانند، تشكر ميكنم. واقعاً ايشان و همكارانشان خيلى زحمت ميكشند؛ ميدانم.
لازم است يك تشكر ويژه هم از همه‌ى دست‌اندركاران بكنيم. خب، اين روزها مشاهده ميكنيد به تبع اين گلاويز شدن‌هائى كه استكبار جهانى و در واقع دشمن درجه‌ى يك آزادى، با كشور ما و با جمهورى اسلامى پيدا كرده - سر همين قضاياى اقتصادى و آثار آن بر عملكرد مجموعه‌ى حكومت و در زندگى مردم - طبعاً يك دغدغه‌ى عمومى در فضاى سياسى كشور وجود دارد؛ يعنى هيچكداممان فارغ از اين فكر نيستيم؛ در عين حال اين كار اصلى و اساسى و بلندمدت، دچار وقفه و تعطيل نشد؛ يعنى تقريباً به طور دقيق، طبق همان برنامه‌ريزى‌اى كه كرده بودند، اين اجلاس در زمان خود تحقق پيدا كرد. اين، بنده را، هم خوشحال ميكند، هم متشكر ميكند از همه‌ى دست‌اندركاران.
جمهورى اسلامى از برگزارى جلسات نشستهاى انديشه‌هاى راهبردى چند هدف عمده دارد، كه اين هدفها را ما نميخواهيم فراموش كنيم و از جلوى چشممان خارج كنيم.